styczeń 2009

tekst w formacie

„Dziecko się nam narodziło, syn został nam dany!” (Izajasz)

Drodzy i Kochani Bliscy, Przyjaciele i Znajomi !

 Świętowanie Bożych narodzin Syna Bożego, oprócz akcentów wdzięczności Bogu za Jego przyjście do nas, ludzi, i radości rodzinnych i wspólnotowych, przypomina nam prawdę o nas samych, powołanych do tego, aby z Jezusem, który przypal nasza ludzka drogę życia, podjąć Jego boska drogę życia i stać się dziećmi Bożymi. To pozostaje aktualnością na cały rok! Niech te słowa będą wyrażeniem moich życzeń dla każdego i dla każdej z was. – Choć pisze je w dzień Nowego Roku, wiedzcie, że w ten świąteczny czas, szczególnie we Mszy świętej w noc wigilijna i dzisiaj rano pamiętałem i pamiętam o Was, aby z Bogiem wejść w Nowy Rok! Dziękuję Wam za wszelka życzliwość i pamięć. Dziękuje Panu Bogu za was i za nasze spotkania, wspominając z wdzięcznością czas ubiegłego roku. – Miedzy innymi rekolekcje głoszone u Sióstr w Jabłonkowie i później w Wielkim Poście w parafiach św. Elżbiety w Cieszynie i św. Antoniego w Starych Panewnikach. Szczególnie wspominam w tym czasie bożonarodzeniowym obrazy i przeżycia w miejscach świętych, w Nazarecie, w Betlejem i w Jerozolimie, gdzie byłem w lutym ubiegłego roku. Nasza radość rodzinna z daru życia to także celebracja Chrztu św. Krzysia i Tadzia, dzieci mojej siostrzenicy Magdzi i Michała, 17 lutego 2008 w Bielsku-Białej. Przed 30 laty chrzciłem Magdzie, w 2004 błogosławiłem ich małżeństwo, a teraz kolejne pokolenie ... tak miedzy innymi uczestniczę w radościach mojej Rodziny. Mój powrót do RCA 20 kwietnia przeniósł mnie z powrotem do znanych mi od lat realiów życia w Afryce. Zaraz po przyjeździe pojechaliśmy z br. Jordanm i br. Robertem, kapucynem, na rekolekcje franciszkańskie i nasze spotkanie braterskie do Rafai. – Wiele dobrego otrzymanego i dzielonego z braćmi i z siostrami. Końcem maja pojechałem do Konga (Zairu) na zebranie zarządu Prowincji i na spotkanie z Ojcem Generałem Zakonu, który przybył tam z wizyta w połowie czerwca. – Spotkanie z nim to jeszcze jedno nowe umocnienie mojego życia franciszkańskiego. Miesiące lipiec i sierpień, aż do 20 września, były czasem służby i gościnności, bo niemało braci i sióstr przewinęło się przez nasz dom w Bimbo, tak że praktycznie przez ten czas nigdy nie byłem sam. (Ojciec Barnaba pojechał w pierwszych dniach lipca na zastępstwo do Rafai, bo 3 braci kapłanów pojechało na urlop, a brat Jordan z powodu choroby wyjechał do Polski końcem czerwca) Nasze wysiłki formacyjne nie ustają. W czerwcu mogłem cieszyć się obecnością naszego pierwszego brata w nowicjacie w Lubumbaszi, który 15 sierpnia złożył pierwsze ślubowania. W tym czasie rozpoczął nowicjat nasz drugi kandydat, po 2 latach postulatu w Kongo Brazzaville. Postanowiliśmy, że kolejnych kandydatów przyjmiemy u nas w domu w Bimbo. Końcem września zjawiło się wiec trzech młodych pochodzących z 3 rożnych miejscowości: z Bangui, z Sibut (ok. 200 km od stolicy na północ, tam, gdzie kończy się droga asfaltowa prowadząca na Wschód) i z Zemio, z naszej parafii. Wszyscy po ukończeniu szkoły średniej i po rocznym stażu pracy. Uroczystość św. Franciszka obchodzona w Bangui wspólnie z braćmi kapucynami, z siostrami franciszkankami z dwóch zgromadzeń i z liczną grupą franciszkanów świeckich, wśród których oczywiście przeważają kobiety, była także dniem oficjalnego rozpoczęcia postulatu u nas. Po 2 tygodniach jeden z młodych powrócił do rodziny ze względu na poważną chorobę. Końcem października dołączył do nas O. Pierre, Kongijczyk, który pracował kilka lat w Zemio, a teraz jest naszym gwardianem domu, to znaczy przełożonym wspólnoty i moim współpracownikiem w prowadzeniu postulantów. Jak na razie, idzie nam to zupełnie nieźle. – W Zemio pracują teraz O. Barnaba i O.Norman, z Prowincji z Katowic. Kolejne zebranie zarządu Prowincji w Kongo było w listopadzie. Udało mi się w ciągu 11 dni, od wyjazdu z Bangui 18.11 na noc do powrotu 29 około południa, pojechać tam (Bangui – Brazzaville – Kinshasa – Lubumbashi), pracować prawie 6 dni i wrócić do domu! W ostatnich tygodniach prowadziłem dni skupienia dla sióstr i dla tercjarzy, przewodniczyłem dwóm ceremoniom przyjęcia kilku osób do Rodziny Franciszkańskiej, uczestniczyłem w jednodniowej pielgrzymce diecezjalnej, około 23 km od centrum Bangui, z posługą licznych spowiedzi, i tydzień później w pielgrzymce parafialnej z Bimbo, około 10 km pieszo poza miasto. Miałem czas na spotkania z młodymi w domu, i z tymi, co przychodzą, a także czas na spowiadanie księży, sióstr i braci z rożnych zgromadzeń, i świeckich, także przed świętami w dwóch parafiach. Od października prowadzę co tydzień wykłady z teologii życia konsekrowanego dla nowicjuszek w jednym z domów zakonnych i z teologii moralnej fundamentalnej dla postulatów w ramach kursów miedzy zakonnych. Poza tym normalne prace domowe, z pewnym utrudnieniem od końca listopada, bo piorun jednej z ostatnich burzy pory deszczowej spalił transformator w sektorze i nie mamy prądu! Oświetlenie minimum mamy dzięki żarówkom ekonomicznym zasilanym z prądu przetwornicy z dużym akumulatorem no i tradycyjnym świecom parafinowym. Wysyłanie e-majli tylko w centrum miasta, więc też dość rzadko. To wszystko sprawia, że dopiero teraz Wam pisze, w spokojne popołudnie Nowego Roku, przygotowując ten list do wysłania. Z ostatnich informacji: 15 stycznia ma przyjechać z wizyta do polskich księży pracujących w RCA ich biskup diecezjalny z Tarnowa, Ks Bp Wiktor Skworc, którego znam z czasów moich święceń i pracy w Katowicach. W rodzinie Kasi i Marka, syna mojej siostry Ani, w Bielsku, nowe urodziny dziecka: Rozalka i Franuś mają małą siostrzyczka Emilie. Jak Pan Bóg da, to w tym roku wreszcie rozpoczniemy budowę nowego domu formacyjnego tu w Bimbo, o którym już nieraz wspominałem; wiele trudności opóźnia te sprawę, bo nawet mur ogrodzenia nie jest jeszcze zupełnie skończony! Spodziewamy się u nas wizyty naszego radnego generalnego (definitora dla Afryki), w lutym, i Prowincjała z Konga w marcu. W tym roku w maju w Asyżu będzie kapituła generalna Braci Mniejszych – Franciszkanów, połączona z celebracja 800-lecia istnienia naszego Zakonu.

 Zapraszam do modlitewnej pamięci we wszystkich naszych intencjach. 
Serdecznie pozdrawiam w Panu: Pokoj i Dobro!

Brat Tadeusz Zbigniew Kusy, OFM