Misje OFM - serwis informujący o działalności misyjnej Zakonu Braci Mniejszych Polskiej Prowincji Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Serwis informujący o działalności misyjnej Zakonu Braci Mniejszych Polskiej Prowincji Wniebowzięcia N.M.P. w Katowicach - Panewnikach


  < strona główna
 


 

 

 

 

 

 

 

tekst w formacie                                                                                Boliwia,  marzec 2010

 

     Niedziela Palmowa i Wielki Tydzień w Boliwii - GALERIA ZDJĘĆ >>

     Wielki Piątek - droga krzyżowa                      GALERIA ZDJĘĆ >>

 

Misiones entre los Pueblos Chiquitanos
Cuaresma - Semana Santa – La Pascua


Misje wśród narodów Chiquitanos
Wielki Post - Wielkanoc 

 

Środa Popielcowa, dzień, którym rozpoczyna w Kościele katolickim okres Wielkiego Postu czyli czterdziestodniowej pokuty. Wielki Post zakończy się w Wielki Czwartek 9 kwietnia, kiedy to katolicy rozpoczną obchody Triduum Paschalnego Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa. Okres Wielkiego Postu jest w Kościele katolickim specjalnym czasem ćwiczeń duchowych, liturgii pokutnej, pielgrzymek o charakterze pokutnym, dobrowolnych wyrzeczeń, jak postu i jałmużny. Jest czasem braterskiego dzielenia się z innymi, m.in. poprzez inicjowanie dzieł charytatywnych i misyjnych. Dzisiaj w środę popielcową od wczesnych godzin porannych dzieci, niemowlęta na rękach matek, młodzież i dorośli gromadzą się na liturgii. W duchu prawdziwej skruchy i gestem pokory wszyscy przyjmują popiół. Zaś w godzinach wieczornych wierni na nowo gromadzą się aby uczestniczyć w Drodze Krzyżowej w tym dniu pokutnym. Kolor szat liturgicznych i pieśni tak śpiewane w narzeczu jak i w języku hiszpańskim dają charakter wyjątkowy temu liturgicznemu spotkaniu. Wiele osób przystępujących do ołtarza upiększa i czyni wyjątkową oprawę pierwszego dnia Wielkiego Postu. Wierni nie mogący uczestniczyć w obrzędach środy popielcowej, proszą kapłana o poświęcony popiół, aby nieść go swoim krewmy i ludziom chorym. Takim gestem wierni przygotowują się do uczestnictwa w obrzędach Wielkiego Postu.


Droga Krzyżowa. Do przeżycia Wielkiego Tygodnia, zaprasza Liturgia Wielkiego Postu. W tym okresie w każdy piątek w Drodze Krzyżowej uczestniczą wierni wśród nich dzieci i młodzież. Radością napawa fakt, że w Boliwii prawie 95% to ludzie, wyznający wiarę katolicką. Wśród Tego ludu bożego rozwinięta jest głęboka miłość do wyrażania swojej religii poprzez uczestnictwo w nabożeństwach i procesjach. Odprawianie drogi krzyżowej jest okazją aby uczestniczyć w procesji przechodzącej ulicami miast w ciemnych i pozbawionych światła okolicach. Taka droga daje uczestnikom możliwość przeżycia misterium Jezusa ukrzyżowanego, podczas której wierni proszą Boga o przebaczenie za swoje grzechy, i grzechy świata.
Cicha procesja, ozdobiona płonącymi świecami, która wije się ulicami, urozmaicona śpiewem i modlitwą odmawianą w narzeczu tutejszej ludności, daje wyjątkowy charakter sakralny tym dniom Wielkiego Postu. Zazwyczaj Droga Krzyżowa kończy się po 2 godzinach w samym kościele, gdzie wierni adorują Relikwię Krzyża świętego. 


Niedziela Palmowa
Uroczystości Niedzieli Palmowej przybliżają nas do przeżyć Zmartwychwstania Pańskiego - punktu kulminacyjnego w całej historii zbawienia. Dzień szczególny dla wiernych, który przygotowuje wiernych do obchodów Wielkiego Tygodnia. Przygotowaną wcześniej drogą wyrusza procesja na miejsce poświecenia Palm a następnie do kościoła, aby uczestniczyć w liturgii tego dnia i proklamacji Męki Pańskiej. 
Wierni gromadzą się przed ozdobionym ołtarzem przenośnym, na którym spoczywają palmy dla Kapłana i parafian. Wśród ludu podążającego na miejsce spotkania i poświęcenia palm jest kapłan, który no grzbiecie osiołka podąża na wyznaczone miejsce. Podczas czytań sam Jezus ma być ogłoszony; „błogosławiony który idzie w imię Pańskie, ...”
Po poświęceniu palm rusza procesja do miejsca wyznaczonego do sprawowania liturgii Mszy św. Parafianie niosą palmy (cogollos), liście palm splecione jak warkocze, przeplatane poprzez kwiaty i inne ozdobne rośliny polne, dają charakter świąteczny i szczególnie osobisty tej kolorowej, bogatej w tradycje procesji.



Wielka środa
Wielkanoc już blisko. W tym dniu poprzedzającym wspomnienie Ustanowienia Sakramentu Eucharystii - Sakramentu Miłości i posługi kapłańskiej. Przygotowuje się po Mszy św. figury do procesji, które są postaciami całego Wielkiego Tygodnia. W procesji tego dnia, figura Matki Bożej Bolesnej, przywdzianej w ozdobioną czarną suknie, której twarz opływa łzami, jest owinięta całunem smutku i boleści. Towarzyszy Matce Bożej w tej ponurej chwili życia, figura św. Jana Apostoła, przyjaciela którego Jezus, miłował. Twarz wyrzeźbiona w szlachetnym drzewie wyraża grymas na twarzy apostoła pogrążonego w bólu. W tym orszaku pełnym smutku i bólu podąża figura Jezusa przywiązanego do kolumny, zwiastująca moment w którym Jezus został brutalnie biczowany. Światło które dają świece towarzyszące procesji, podkreślają powagę tej chwili, tak ważnej dla Jezusa jak i dla całej ludzkości. Przygotowuje uczestników do tajemnicy zwycięstwa poprzez drzewo krzyża, które Jezus włożył na swoje ramiona.


Wielki Czwartek
Od samego rana w Kościele, wielkie ożywienie, mimo dnia sprzyjanego refleksji, jest to też dzień pracy. Trwają przygotowania do Wieczerzy Pańskiej, która rozpoczyna przeżycia Triduum Paschalnego. Grupa tzw. Apostołów ma za zadanie przygotowania figur potrzebnych do procesji. Trwają prace przy budowie Grobu Pańskiego. Decyzja o wyborze miejsca, dystans od ołtarza głównego i możliwość dotarcia wiernych były dogodne, a odpowiedni nastrój i miejsce dawały kwiaty na palące się świece.
Liturgia Wielkiego Czwartku jest niezwykła. Bo też i na pamiątkę niezwykłych wydarzeń ustanowił ją Kościół. Dzień Wieczerzy Jezusa, którą świętował wraz ze swoimi uczniami, jest pełny niespodzianek i wielkich gestów miłości.

Obrzęd obmycia nóg, mocno podkreślony w liturgii, jest wyrazem gestu miłości Jezusa który się zdecydował zostać wśród swoich poprzez wieki ukryty w postaciach chleba i wina, jako dar miłości bez granic. O wyborze 12 osób (potrzebnych do obrzędu obmycia nóg) decyduje Rada Parafialna. Reprezentacja z grup; Dzieci Misji, 2 delegatów z grupy młodzieżowej, jedna para małżeńska, katecheci, przedstawiciele z grupy ministrantów, 1 para ludzi w podeszłym wieku i przedstawiciele Rady parafialnej; tworzą grupę która reprezentuje parafie w ten wieczór otaczając ołtarz Pana w tę niezapomnianą noc pożegnania i ustanowienia sakramentu Miłości Boga do ludzi; Najświętszego Sakramentu. Wybrani na ten celu ludzie z parafii, mają być odzwierciedleniem miłości zaznanej od Jezusa, i zarazem są powołani aby ten gest miłości przekazywać i nieść go innym, w swoim otoczeniu.
Sam gest umycia nóg jest bogaty w teksty biblijne. Czytane w tym momencie nadają tym gestom posługi Jezusa względem nas jak i nas względem naszych bliźnich, charakter sakralny. Powtórzyć i nieść w życie naukę Jezusa to zadanie niebyłej wagi dla nas i dla całej ludzkości.

Komunia św. gromadzi nas przy stole Pana, i w tym dniu jest wyjątkowo ważne uczestnictwo przy stole Pana i udział w Jego uczcie.

Po celebracji liturgii eucharystii, jest wspomnienie momentu w jakim to Jezus, zostawia swoich apostołów, zachęca ich do trwania z nim w modlitwie i udaje się do Ogrodu Oliwnego. Ten moment lud boży wspomina poprzez procesję do miejsca wystawienia Najświętszego Sakramentu. Adoracja Najświętszego Sakramentu organizowana poprzez grupy, dzieci, młodzieży i wiernych trwa do późnych godzin nocnych. 



Wielki Piątek
Wielki Piątek poświęcony jest przeżyciom, związanym z męką i śmiercią Chrystusa. Pokuta i cisza panująca wokół daje wrażenie że życie zamarło na chwilę. Ok godziny dziewiątej rano przed kościołem parafialnym się gromadzi tłum ludzi. Tego poranka wszyscy są zaproszeni do uczestnictwa w żywej Drodze krzyżowej która została przygotowana przez młodzież. Tło stanowi front kościoła, zaczynają się pojawiać osoby – aktorzy: jak Herod, żołnierze, Jezus w szatach na pół obnażony niosący już na ciele ślady ubiegłej nocy, pełnej bólu pokrytej śladami uderzeń i wrogości jakiej zaznał ze strony ludzi. Inscenizowana droga krzyżowa będzie nam przypominać wydarzenia biblijne tych ostatnich chwil życia Jezusa, Jego Pasji, Męki i śmierci na krzyżu. 
Z niesamowitym staraniem młodzież i osoby uczestniczące w tych scenach, chcą odzwierciedlić ogrom bólu i okrucieństwa jakie spotkał naszego Zbawiciela ze strony człowieka, dla którego przyszedł na świat i odkupił nas z grzechu i zbawił od śmierci wiecznej.
Postacie jak Maryja, Matka Bolesna, grupa opłacających kobiet, przewijają się w tych scenach biblijnych, towarzyszą inscenizacji ostatniej pielgrzymki Jezusa na szczyt Kalwarii. Miejsce na ukrzyżowanie Jezusa jest też specjalnie dobrane aby ogromny tłum wiernych wmieszany w tę żywą procesje miał możność przeżycia śmierci Jezusa na krzyżu. 
Po prawie dwóch godzinach w mocnych już promieniach słońca (zbliża się Południe), uczestnicy męki pańskiej docierają do miejsca ukrzyżowania. Momentem Kulminacyjny jest przebija bok Jezusa przez jednego z żołnierzy – chwila grozy napełnia uczestników tej niesamowitej historii naszego zbawienia, która w sposób artystyczny i z wielkim namaszczeniem przedstawiona została wiernym.

Około południa wierni udają się do swoich domów na krótki odpoczynek, aby zaś o 15:00 zebrać się i uczestniczyć w Liturgii popołudniowej Wielkiego Piątku. 

Popołudniu ok 14:00 ministrancki z „matrakami” – typ dzwonków z drzewa; chodzi po drogach otaczające parafie i swoim krzykliwym i głośnym klekotaniem, zwołuje wiernych na południową liturgię Wielkiego Piątku; (w tym dniu nie używa się dzwonów). 
Aby odświeżyć pamięć śmierci Jezusa, w ten niezapomniany dla historii ludzkości popołudniowy dzień; Kapłan w otoczeniu apostołów i ministrantów udaje się do prezbiterium i tam wraz z osobami mu towarzyszącymi w liturgii, rzuca się twarzą do ziemi i poprzez kilkanaście minut pozostaje w medytacji. Lud boży w między czasie na kolanach modli się w ciszy. Z całym namaszczeniem rozwija się liturgia tego popołudnia. Czytania biblie wraz z Męką Pańska, czytaną poprzez wielu osób które przedstawiają takie postacie biblijne, jak; Jezus, apostoł Piotr, narrator i lud; w sposób bardzo żywy przekazują treści słów ewangelii.
Refleksja (homilia), modlitwa wiernych, komunia św. są wypełnieniem liturgii tego dnia. Po obrzędach tego popołudnia trwających około 3 godz. wierni wychodzą z kościoła w procesji z Bożym Grobem.

W tym momencie odpowiedzialni za liturgię tego wieczoru przygotowują odpowiedni Klimat do Celebracji para-liturgii tego dnia, jakim jest:
- Siedem słów Jezusa wypowiedzianych z krzyża (refleksja i modlitwa)
- Wciąganie gwoździ z rąk i nóg przybitego do krzyża Ciała Chrystusa
- Zdjęcie ciała z Krzyża
- Złożenie ciała do grobu
- Procesja z Bożym grobem.

Liturgia tego dnia gromadzi niesamowite rzesze ludzi, którzy wpatrzeni w poszczególne momenty tych scen przeżyją bardzo wzruszeni te tragiczne chwile. 
Przygotowanie do procesji z „Bożym Grobem” (wszystkie figury, są prawie naturalniej wielkości, i są niesamowicie ciężkie – co wymaga poświęcenia i trudu w ich noszeniu), jest zaszczytem i rocznym przywilejem dla wiernych, udział w tej procesji i możliwość niesienia figury w tym świętym dniu. Procesję otwiera sztandar, z czarną otoczką. Tego dnia niosącym jest „Alferez” .Za Bożym grobem, jest niesiona na ramionach kobiet Matka Boża Bolesna. Za nią kroczy figura św. Jana, następnie sam krzyż z kalwarii z którego było zdjęte ciało Jezusa podczas tej celebracji. Orszakowi pogrzebowemu towarzyszy muzyka ludowa, wyrażająca smutek i żal jaki nawiedził wiernych, przeżywającym liturgię tych dni Wielkiego Tygodnia. Procesja ta zazwyczaj trwa przeszło 1 godz., a cała liturgia kończy się prawie ok. północy. Kościół pozostaje jeszcze kilka godzin otwarty, aby dać wiernym okazję do modlitwy przy „grobie Jezusa”, a dla tych którzy jeszcze nie mieli okazji przyjąć sakramentu pokuty, jest okazja do spowiedzi św. 
Dzień wielkiego trudu tak dla kapłana jak i dla wiernych. Ponurym akcentem złożenia „ciała Jezusa” do grobu kończy się Wielki Piątek. Zwiastuje nam liturgię dnia następnego Wigilii i Zmartwychwstania Pana żywych i umarłych.


Wielka Sobota

Dzień tradycyjnego wyciszenia, nie sprawuje się mszy świętych. Główny ołtarz pozostaje obnażony. Przez cały dzień trwa adoracja Chrystusa złożonego do grobu. Dzień przygotowania do liturgii wieczornej. Około godziny 22:00 w miejscu wyznaczonym poza kościołem, odpowiedzialni przygotowują duże ognisko. Miejsce poświęcenie ognia gdzie procesja z zapalonymi świecami, rozświetlająca mroki nocy i podąża drogami wiodącymi do kościoła parafialnego. Daje wszystkim wiernym poczuć tajemniczości tej wigilii wielkanocnej. Blask świec daje życie wnętrzu świątyni która powoli napełnia się uczestnikami liturgii. Hymn Paschalny, liturgia słowa Bożego przygotowuje wiernych do przyjęcia Dobrej Nowiny, „Pan Zmartwychwstał” grób Jezusa został pusty; intonuje się uroczyste „Gloria”, które nadaje wyraz radości do jakiej dołączają się uroczyście rozkołysane dzwony. Jest już północ, jak ta wiadomość że Jezus żyje przeszywa granice nocy.
Następnie liturgia poświęcenia wody chrzcielnej, odnowienie Przyrzeczeń Chrztu św., i chrzest nowych neofitów; dopełnia radość tej liturgii. Na ten dzień, wierni z wielkim namaszczeni przynoszą także swoje pojemniki z wodą aby została poświęcona w tym tak ważnym dniu. Ludzie przywiązują jakąś nadprzyrodzoną siłę do tej cudownej wody poświęconej w tę dzisiejszą noc.
Liturgia eucharystyczna gromadzi wokół ołtarza wielkie rzesze wiernych. Po Mszy św. jeszcze akcentem już wielkanocnym odbywa św. Procesja tak zwana „El Encuentro” – „Spotkanie”. W miejscu wyznaczonym w odległości ok. 200 metrów od kościoła, przygotowany jest ołtarz przenośny z figurą Jezusa Zmartwychwstałego. Do tego miejsca, po mszy św. podążają figury św. Jana Apostoła (niesione przez mężczyzn) i z drugiej strony drogami dociera figura Matki Bożej (niesionej przez kobiety), figury przyodzianie są w świąteczne szaty, które wyrażają radość. 
Na miejscu „spotkania” figury tak św. Jana jak i Matki Bożej (starają się przyjść razem z pewnego dystansu), następnie usuwa się zasłonę, która oddzielała ludzi od figury Jezusa Zmartwychwstałego. W tym momencie, rozlegają się wybuchy petard, i śpiew na cześć Zmartwychwstałego.
„Feliz Pascua” (czyli – „Wesołych Świąt”) jest pozdrowieniem oficjalnym od dzisiaj wśród wiernych. Po śpiewie radosnego Alleluja, figura Zmartwychwstałego, podąża w procesji do Kościoła. Po uroczystym przyjęciu figur z procesji które zostają umieszczone w persbiterium, jest to czas na gratulacje i życzenia jakie wierni składają sobie na wzajem. Jest już prawie poranek „pierwszego dnia tygodnia”. Niezwykły poranek tak inny od pozostałych w roku. Ludzie pogodni już bez zmęczenia na twarzy, pozostają jeszcze długie chwile aby skomentować to co widzieli i przeżyli z tym czasie.
Wierni powoli opuszczają kościół, a odpowiedzialni na liturgię już czynią przygotowania na Niedzielę Zmartwychwstania, która będzie dniem szczególnie błogosławionym i świątecznym dla całego ludu bożego.

Feliz Pascua, Hermanos (as)!


N.B. i obchody Wielkiego Postu i Tygodnia św. w parafii i tradycji CHIQUITOS.
Alabado sea Jesucristo, ahora y por siempre. Amen.

Fr. Adalberto Mazur, 

Ascensión de Guarayos, marzec 2010 – Bolivia


praca misyjna

galeria zdjęć 


linki do stron internetowych

 
 


kontakt z biurem misyjnym 


 tel. 32 252-81-04 

 


    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     
do góry